Ikertzaileek Ti4O7 eta γ-faseko titanio pentoxidoaren (γ-Ti3O5) filmen supereroankortasuna aurkitu dute. Lorpen honek nanomaterialen oinarri teorikoen garapena sustatu du, ordenagailu ultra-azkarrak garatzeko erabil daitezkeenak.

    Jende askok ezagutzen du oraindik titanio dioxidoa (TiO2), eguzkitarako kremetan eta pintura zuritzeko agenteetan erabili ohi den produktu kimikoa. Ezagutzen ez dena da zenbaki atomiko handiko titanio oxidoek eta TiO baino oxigeno atomo handiagoak dituzten titanio oxidoek hurrengo belaunaldiko gailu elektronikoen aplikazioetarako potentzial handia dutela. Beraz, gaur egun, material mota hau indartu egin da erlazionatutako ikerketarako.

    Tokioko Teknologia Unibertsitateko ikertzaileek supereroankortasuna aurkitu dute bi film ultramehe formatan, zenbaki atomiko handiko titanio oxidoetan. Materialaren lodiera 120 nm ingurukoa denean, arakatu berri diren propietate supereroaleak erakusten hasten da.

Aurretik, bi materialak forma pikortuan bakarrik zeuden, eta erlazionatutako ikerketak egin ziren. Forma honetan, isolatzaile eta eroalearen aurkako propietateak erakusten dituzte. Hori dela eta, material hau film mehe eroaleak osatzeko erabiltzea aurrerapen handitzat hartzen da oinarrizko fisikan.

    Orain arte, ordea, inork ezin izan du zehatz-mehatz zehaztu nola sortzen duten titanio oxido hauek supereroankortasuna.